کارهای خانه ما پس از دوماه به پایان رسید و همه چیز رفت سر جای خودش؛ تنها مانده کمد ملافه ها که بریزم بیرون و از نو بچینم، اتاق کار خودمکه نیاز با قفسه دارم برای رنگهایم. کی فکرش را می کرد مدیر پروژه های دولتی نشنال توی یک اتاق کوچک با پیشبند سبزش بگرده و رنگ توی رنگ بزنه! شادترینم خدایا سپاس از تو.
یک روز پیش از سال نو کارگرها از خانه ما بیرون رفتند و من و ایشان تا پاسی از شب چیدیم و جارو کشیدیم و جا دادیم و خانه شد خانه.
فرشته کوچولو هم این میان خیلی سختی کشید و خودم بیشتر از همه چون کارگرها می‌آمدند و می‌رفتند و خانه در هم و برهم بود و ایشان هم یکسره غر می زد!
پیش از کریسمس رفتم دکتر؛ دکتر من را معاینه کرد و خیلی راحت گفت نمی دانم چیه بگذار گوگل کنم! باز هم سر درنیاورد و گفت برو متخصص. دکتر آنچنان رنگش پریده بود که من هم ترسیدم. زنگ زدم متخصص ۴ ماه دیگه وقت داد. به دکترم زنگ زدم و پیام گذاشتم که متخصص دیگری را میخواهم ببینم و نامه دیگری می خواهم.دوروز گذشت و دوباره زنگ زدم که من نامه آماده است که گفت نه نامه نیست من هم گفتم پس پیام بدهید که نامه را نیاز دارم. دو روز دیگر گذشت و دوباره خودم زنگ زدم و نامه که در کار نبود و تازه رفته بود تا ٣ هفته هم بر نمی گشت!
اینجا بدون نامه و ریفرال نمی شود رفت پیش متخصص!
این شد که خودم رو ی خودم کار کردم و روی سیستم ایمنی خودم کار کردم، ویتامینهایی که به کارایی بهترش کمک می کند در برنامه روزانه ام گنجاندم و روحیه خودم را هم بالا بردم چون بیشتر داشتم درباره آنچه که خواهد شد میخواندم که ترس هیچگاه کار نمی کند وتنها بدتر و بدتر را پدید می آورد. این پروسه یک هفته زمان برد تا خودم را پیدا کنم.
زمانی که دکتر نامه را می‌نوشت یک لیست نوشت از بیماری هایی که در گیرش بوده ام ً
٢٠١٨----
٢٠١٩-----
٢٠٢٠----
و ٢٠٢١ که این یکی است؛ تازه ام اس را ننوشت توی لیست!
آن سه تا که یکیش می توانست خیلی خطرناک باشد پس از یک ماه رفت که رفت و هیچ نشانه ای از آن نیست و آن دوتای دیگر هم انگار هرگز نبوده اند. پس این چهارمی هم می تواند برود کنار دست آن سه تا.
حالا پرسش اینجاست چرا اینها می آیند سراغ من؟؟؟ چون این خودم هستم که آنها را به زندگیم می آورم! با گفتن اینکه من تو انایی بالایی دارم و برایم شده یک بازی ذهنی که
میتوانم با ذهنم و رژیمم خودم را خوب کنم و توی دلم خوش خوشانم می شود که اینبار هم توانستم و هر بار انگار زندگی برگه دیگری رو می کند برایم که ببینن با این چه می کنی.
این شد که از بازپخش کارهای که برای بهبودم انجام داده ام و به هدفم رسیده ام دست بر داشتم و دفترش را بستم.
من در آغاز هر سال برای خودم چند هدف می نویسم که انجام بدهم و امسال میخواهم بیشتر دوست داشته باشم و مهربانتر باشم. تنها به خوبان و مهربانان نگاه کنم و دنبالشان کنم. در پی بدگویی نباشم و داوری و پیش داوری هم نکنم. ٣۶۵ روز یوگا، ٣۶۵ روز سپاسگزاری، ٣۶۵ روز پرانیک، ٣۶۵ روز ای اف تی، ٣۶۵ روز مدیتیشن هم در لیستم هست.
به امید خدا
چه زرنگ دو تا دوتا پست میگذارم! از دو شنبه روزه آب گرفتم و ١٨ ساعت چیزی نمیخورم که. ٧-٨ ساعت خوابم شاید هم ۶ ساعت!از ٩- ١٠ شب ٣ پس از ظهر. آغاز هر کاری سخت است و سه شنبه و چهار شنبه بهتر بود. امروز نتوانستم چون میخواستم با نازنین دوست بروم بیرون.
ساعت ۶.۵ بیدار میشوم ومدیتیشن میکنم، سه شنبه و چهار شنبه صبحها کلاس تای چی دارم. امروز یک بخش کتاب خواندم تا ایشان بیدار شد. روزهای دیگر چیزی می نویسم.
روز سه شنبه به خانه رسیدم و چهارشنبه به کارهای خودم و راهش را پیدا کردم، همه فایلها را از آیپد باید بریزم روی لپ تاپ تا فرمتی که میخواهم را بتوانم داشته باشم و از آنجا روی برنامه دیگر برای سایز تا آخر دسامبر زمان به خودم دادم.
امروز صبح یک تلفن داشتم از جایی که آرامپز خریده بودم و تفلونش ور اومده بود که گفت یا نو میدهند یا پولم را پس میدهند و زمان داد که فکر کنم چه کنم. دستشان درد نکند!! یکسری ماشین را روشن کردم با دستمال کاغذی!!دوش گرفتم و موهایم را درست کردم و امروز رفتیم بیرون و هیچ کجا باز نبود چون ١٢ شب پنج شنبه گفتند باز میکنند!
نازنین دوست کمی بهتر بود. هندوانه و خیار، توت فرنگی و تمشک از میوه فروشی گرفتم و چشم بند برای ایشان. بانک رفتم.نان لواش خریدم و پنیر و گردو و گل گاوزبان برای نازنین دوست چون بیرون فروشگاه ایستاد تا فرشته کوچولو را نگهدارد. آتی زنگ زد و پیام داد ساعت ٣.۵ میا آید یکسر پیشم.
چند جور شیرینی خریدم و برگشتم خانه و آب طالبی درست کردم و خریدها را سامان دادم و یکسری دیگر ماشین را روشن کردم از بس هوا دل انگیز بود!!
آمدند و نشستند و برایم نان بربری درست کرده بودند و آوردند و من هم ظرفهایی که پیشم بود را شیرینی و توت فرنگی پر کردم و یک گلدان نهال لیمو شیرین دو سانتی!! بهشون دادم با یک گونی ۵ کیلو آرد گفتم حالا شما نان درست می‌کنید به کارتان می آید.
برای شام سالاد الویه درست کردم و به مادرم زنگ زدم و پرگولا را هم آب گرفتم و پاک کردم. ساعت ۶ با فرشته رفتیم پیاده روی و ٧ بود برگشتم خانه. ایشان توی خانه بود و من توی ماشینم را جارو کشیدم از بس با فرشته کوچولو چیز میز میخوریم و میریزد توی ماشین.
حالا جمعه گفتیم برویم شاپینگ سنتر بزرگه دم خانه ما که دیدیم تنها رستورانها و آرایشگاه ها باز هستند گفتیم برویم آرایشگاه!!
شام خوردیم و دمنوش و آشپزخانه سامان گرفته و نشستم پای تی وی که فرشته کوچولو یک چیزی می‌آورد بازی کنیم ما هم بازی میکردیم.
ایشان روی کاناپه دراز کشیده بود و ناله می کرد. از کار زیاد خسته شده، از جایی نرفتن و زندگی پر فشارش خوشبختانه از ژانویه به آنور برنامه اش بهتر میشود.
ساعت ١٠.۵ شب آمدیم بخوابیم و من نشستم که بنویسم.
الهی زندگیتان لبالب از آرامش درونی باشد چرا که دنیایتان آرام میگردد.
الهی آمین
نوشته هایت نشان از یک درک عمیق دارند من یه موردی دارم که حدود یکسال ونیم هست بخاطرش با خانواده همسرم ارتباطی ندارم مدتها خیلی درگیر روحی داشتم که چندماهیست رهایش کردم بطورکلی بگم دیگه ازشون متنفر نیستم اما نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم وقتی ازدواج کردیم دواتاق از خونشون رو با تقریبا پنجاه متر زمین به ما بخشیدندبرای زندگی من چون همسرم کار ثابتی نداشت با استخدام دربیمارستان با کودک سه ماهه و شبکاریهای فراوان بدون نیروی کمکی برای این خانه اب و برق گرفتم سرویس بهداشتی و اشپزخونه وپذیراییبا نهایت صرفه جویی بعدکه بچه ها سه تا شدند مجبور به خرید زمین وساخت خونه شدم وهمسر هفت سال بعد ازدواج بالاخره شغل ثابتی باحقوق کمتر من استخدام شدمن هم این خونه کوچیک رو به امید پسانداز آینده سه دخترم اجاره دادیم بعد الان پس از20سال میگن نه ما اون رو برای زندگی به شما دادیم درحالیکه برادر شوهر بزرگه رومنزل 300متری و سومی رو 220متری بخشیدند و سهم خواهرای همسرهم هست من چون همسر اهل جنگیدن نبود رهاشون کردم وتوان مبارزه نداشتم از طرفی پدر مسن فشارخونی دارند که نخواستم باعث بدحال تر شدنش بشم بنظرتون کارم اشتباه بود؟مانعی برای رفتن همسرم به خونشون نمی بینم چون حق پدر ومادر زیاده نمیدونم کارم درست بوده یانه؟ولی هنوز از اون محله رد میشم حالم دگرگون میشه بعضی وقتا به دخترام میگم برید بهشون سربزنید حاضرنیستند برند برایم نظر شما خیلی مهمه ممنونم
گلم درباره آنچه پرسیده بودی و ببخش دیر مینویسم برایت.
برداشت من این بود که چون بین شما دستنوشته ای نبوده و یک چیزی گفته شده بنابراین آنرا از شما پس گرفته اند و چون به دیگران بخشیده اند شما از این کارشان دلگیر شدید.
ای کاش پدر و مادرهای هوای همه بچه ها را یکسان داشتند و این کارشان درست نبوده با این همه کسی که میتواند گله مند باشد همسرتان است و نه شما چون دارایی پدر ایشان بوده و نه پدر شما و بااینکه کارشان نادرست بوده این را نباید فراموش کرد که دارایی خودش بوده و دوست داشته پس بگیرد.
اینکه گفتید بسیار سختی کشیدید و خانه را ساختید آفرین بر شما؛ این همان ساختن زندگیست که میگویند و شما برای خانواده خودتان اینکار را کردید. اگر می‌دانستید همسرتان کار ندارد پس می دانستید چه زندگی پیشرو خواهید داشت و می دانستید باید تلاش زیادی بکنید پس آگاه و آماده بوده اید.
زنها توانایی بالایی دارند و کوه ها را جا به جا میتوانند بکنند و شما یکی از ازهمان توانا ها هستید و دخترانتان هم مانند خودتان بزرگ کرده اید پس نیازی به آن زمین که برداشت من این است بسیار کوچک هم است داشته باشند.
ارزش آن خانه چه اندازه است؟؟ این اندازه که شما را بهم بریزد زمانی که به آنجا میروید، میارزد به از دست دادن آرامشتان؟
با پول آن خانه برای دخترانتان چه میتوانید انجام بدهید؟ چرا روزی آنها را کم میبینید؟ شاید خدا برای آنها یک زندگی پر برکت میخواهد چون دخترهای شما سزاوار بهترینها هستندو نیازی به آن خانه پدربزرگ ندارند.
تا زمانی که آمادگی نداری خودت را آزار نده و به خانه پدرشوهرت نرو؛ چون همان حسی که شما به آنها داری آنها هم به شما دارند.
توی هر خانه ای فرزندی هست که بیشتر میگیرد و فرزندی هست که در پی هیچ چیزی نیست؛ نمونه اش کنار دستم خوابیده و خر خر میکند و چون چیزی نمیگوید پس چیزی نمی‌خواهد. همسر شما هم مانند همسر من است؛ خدا هوایشان را داشته باشد.
یک چیز دیگر اینکه گاهی ما زندگی می سازیم که جانمان به آن بند است و در جایی برای خوشی و ناخوشی، مهاجرت، جدایی، بلای طبیعی و.... زندکی ما از دست میرود. هر آنچه برایمان دوست داشتنی بود از دستمان میرود، سخت است برایمان با این همه به زندگی می‌پردازیم و دوباره می‌سازیم.
بچه ها کاری به حرفهای پدرو مادر ندارند؛ هر جامهر و مهربانی ببیند با سر میروند؛ مادربزرگ من چشم مادرم را در می آورد و ما را عاشقانه دوست داشت و ما هم هنوز عاشقانه یادش می کنیم. بچه ها یادشان میماند که دیگران چه رفتاری با آنها داشته اند پس نگران این نباش که نکند برای حرف شما نمی‌روند .
الهی که روزیت زیاد شود و زندگیت پر از فراوانی باشد و دخترانت بهترین زندگی ها را داشته باشندکه آن خانه پدربزرگ به چشمتان انگشت دونه ای بیش نباشد.
ما روز پنج شنبه آزاد میشویم!!
نزدیک به سه ماه شد اینبار و گویی زندگی بو و مزه ای دیگری گرفته، یادمان رفته انگار چطور زندگی میکردیم پیش از این روزها!
زندگی ما شده خرید خوراکی، خانه، پیاده روی و خدا را هزار بار سپاس خوب هستیم و دور و بری هایمان هم خوبند.
الان هم پتوی نرمکم را دور خودم پیچیدم ونشستم با یک لیوان دمنوش زعفران به تماشای برنامه ای درباره مرکل! نیمه ماه دوم بهار است و هوا هنوز سرد میشود، باران میبارد و من دست و پاهایم یخ کرده است. از ١٠ روز پیش برنامه خام گیاه خواری دارم و امروز هم روزه آب داشتم. تا دلتان بخواهد لغزش هم داشته ام.
در هفته ای که گذشت یکسر رفتم به خانه نازنین دوست چون مادرش را از دست داد هفته گذشته؛ سوگند بهم گفت و باهم رفتیم و از آنجاییکه همه جا بسته است آنلاین برایش گل سفارش دادم که ساعت ۶ عصر به دستش رسید، سوگند هم کتلت برایش پخته بود. فرداش هم بهش زنگ زدم که جمعه بود و گفتم اگر میخواهد بروم دنبالش و برویم بیرون ( جایی هم که نمیشه رفت) که نیامد و خوب بسیار هم سخته چون چند سال هم مادرش را ندیده بود شاید بشود گفت ۵-۶ سال! این داستان همه آنهاییست که به کشور دیگری میروند ووتکه بزرگی از جانشان را جا میگذارند.
جمعه به آتی هم زنگ زدم و بهش گفتم که گفت برویم پارک برایت شله زرد پختم و ساعت ۴.۵ رفتیم پارک که شله زرد آورده بودنعناع و جعفری از باغچه سبزیجاتش به همراه کیک یزدی و چای که زیر درخت پرازشکوفه نشستیم و گپ زدیم و چای نوشیدیم و پایین رفتن خورشید را تماشا کردیم. شنبه و یکشنبه خانه بودیم که یکشنبه دوست ایشان پیام داداگر هستید بیام که ما بیرون داشتیم را ه میرفتیم آمد و یک بسته یک کیلویی باقلوا آورد برامون! خواستیم یک پاکسازی بکنیم نمیگذارند که!
امروز ساعت ۶ و خرده ای بود که بیدار شدم و مدیتیشن انجام دادم تا ٧.١۵ و رفتم توی آشپزخانه و آرام کارهام را انجام دادم تا ایشان بیدار شد و آماده شد و رفت. چند هفته است روی نزدیک به هزار تا فایل کار میکردم تا سایزشان را درست کنم. تازه یکسری را از نو درست کردم و امروز آنها را روی پلاتفرم دیگری باید باز میکردم چی شده باشه خوبه!؟
کار نمیکردند!!!
از ٩ سر کار تا ١.۵ هر راهی رفتم نشد که دیدم نمیشه و درش را بستم و رفتم!
دوباره باید ازسر آغاز کنم؛ چهارشنبه را برای اینکار گذاشتم.
ساعت نزدیک به سه بود با فرشته رفتیم بیرون؛ بنزین زدم چون چراغش روشن بود و کمی کرفس و موز و دانه برای پرنده ها، خرما و... خریدم و با فرشته رفتیم دور دریاچه یک ساعتی راه رفتیم و برگشتم خانه، برای ایشان ماکارونی با قارچ درست کردم و برای خودم سالاد. با خواهر جانان حرف زدم.
دوستشان دارم خیلی زیاد؛ روز ی که ام اس گرفتم دستهام راب ردم بالا و گفتم خدایا سپاسگزارم که سر من آمد و خانواده ام خوب هستند.
به گمانم درباره مدیتیشن گفتم بارها که چرا انجام میدهم و دوباره هم مینویسم چون پرسیده بودید.
دیدید زمانی که نماز می‌خوانید هرچیزی که گم کرده باشید پیدا میشودو شماره ها و پیامهای فراموش شده یادتان میآید چون ذهن استدلالی آرام میگیرد و تازه ما چیزهایی را به یاد میآوریم. ذهنمان خیلی سرو صدا و بزن و بیار دوست دارد، یکسره دارد نشخوار گذشته میکند و ترسهای آینده را بازسازی میکند و به ما زمانی برای بهره بردن و هماهنگی با هوشمندی درونمان و نیروی برتر را نمیدهد.
ذهن و مغز ما کارشان زنده نگهداشتن ما در این دنیاست و شادی ما برایش هیچ است؛ هیچ هیچ.
پس برای رهایی از نگرانی ها و ترسها، برای آرامش ذهن و بهتر اندیشیدن و برای بهبود یافتن و برای خیلی خوب چیزهای دیگر از مدیتیشن کمک میگیرم.
هنوز هم میگویم بهترین مدیتیشن نماز است و نماز اول وقت که میزان پرانا( انرژی زندگی یا "چی") بیشترین( بالاترین) اندازه آن هست و پرانا به درمان و بهبودی کمک میکند.
بیشتر آدمهای نماز خوان عمر بلندی دارند جدای از اینکه آدم خوبی باشند یا بد!
چرا من نماز نمی‌خوانم؟
نماز و مدیتیشن هردو برای من یکی هستند و از آنجاییکه به دنبال ثواب نیستم و با خدا داد و ستد نمیکنم بنابراین به راه خودم با خدا ی خودم هستم.
ساده ترین راه مدیتیشن این است که در هنگام مدیتیشن تنها به دم و بازدم خودتان نگاه کنید و اگر ذهنتان از این شاخه به آن شاخه رفت سرش را دوباره دوباره به دم و بازدم گرم کنید. پستش را پیدا کنم براتون میگذارم چون کم نوشتم!
"کارما چه چیزی هست"
همه ما به کارما آشنا هستیم؛ هر آنچه انجام بدهیم و بگوییم و بخواهیم و درباره آن فکر کنیم به سوی خودمان برمیگردد.
بنابراین برای اینکه به خودمان آسیب کمتری بزنیم به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک پایبند باشیم.
بدبختانه ما در فرهنگمان کینه توزی و بدخواهی جاافتاده است؛ چیزهایی میشنویم و میخوانیم که دهانمان باز میماند از بدجنسی آدمها به گفته خودشان هم هست.
اگر کسی به ما بد کرد و ما هم به او بد کردیم هردوی ما کارمای آنرا خواهیم دید. این قانون است و خدای من خدای دیگران هم هست.هرکسی بدی و نیکی کارش را می‌بیند.
میگویید به من نفست از جای گرم بلند میشود؛ سختی نکشیدی!
دوست گلم درسته من آنچیزهایی که شما پشت سر گذاشته اید هرگز ندیده ام با این همه خیلی چیزها را دیده ام در زندگیم و از سر گذرانده ام که شاید شما هرگز در زندگیتان ندیده و نشنیده باشید.
در راه رشد هرروزه ام به خودم کمک میکنم زیبایی، مهربانی و خوبی و نیکی ببینم و خدا را سپاسگزارم برای دیدنشان و خدا هم هرروز بیشتر و بیشتر نشانم میدهد.
فرکانس گیرند هاتون را با خدا یکی و هماهنگ کنید و بشنوید آن نوای دلنوازش را.
ما هر روز هر کداممان کام به گام که در زندگی پیش میرویم یاد میگیریم؛ هر پیشامدی یک آموزه است برای زندگیمان و اگر یادگیری را به زمان دیگر بیاموزیم خداوند آن پیشامد را بارها و بارها پیشرویمان میگذارد تا دستهایمان را بالا بگیریم و تن به یادگیری بدهیم و پس از آن دست از سرمان برمیدارند و میرویم بخش دیگر.
درست مانند کودک دبستانی که جدول ضرب را میخواهد یاد بگیرد.
هربار از بخشایش مینویسم برایم کامنت میگذارید سخت است؛ نمیشود و.....
چرا دوست دارید زخمتان را باز نگه دارید؟؟ چرا دوست دارید خودتان را قربانی بدانید و نشان دهید؟؟
چرا از رفتار دیگران آسیب میبینیم و ساعتها و روزها خودمان را در بند چهار تا حرف خاله زنکی نگه میداریم.
چگونه از رفتار دیگران کمتر آسیب ببینیم؟ دوست دارم بدانم شما ها چه راهکاری را پیشنهاد میدهید؟
من ایوا پوسته روانیم را چگونه کلفت کرده ام به مانند چرم!
هر آدمی که آزارم میدهد را بیمار میبینم چون اگر روانش بیمار نبود دیگران را آزار نمی داد! با یک بیمار باید چکار کرد؟ برایش دعا کرد دیگر نه! اگر شد دکتر خوب برایش پیدا کرد که باید خودش هم بخواهد برود وگرنه به زور هم نمیتوانیم کاری بکنیم.
دکتری که یک بیمار سوخته رازیر دست دارد و بیمار داد میزند و دکتر باید بدون اینکه با بیمار درگیر شود و او هم داد بزند به کارش میپردازد که اگر درگیر شود که هم خودش بهم میریزد و هم بیمار از دست میرود.
من اینگونه آدمها را میبینم و اگر در گذشته و جوانی هم اینجور به داستان نگاه میکردم هزاران پله بالاتر بوده ام و صد افسوس از آنهمه انرژی و زمان که تباه شد برای همین چیزهای بیخودی.
برای همین بخشیدن آدمی که بیمار است برایم کاری ندارد.
اگر امروز اینکار را نکنید در آینده یک بیماری که ریشه در خشم و بیزاری دارد دامنتان را خدای نکرده میگیرد( خود من)!
با این همه همه خودتان در تیرس این آدمها نگذارید و تا جایی که می توانید از آنها دوری کنید.
یکراه هم به شما پیشنهاد میکنم چندروزی انجام بدهید و ببینید چه میشود. به باور برخی ها در این دنیا ما بارها به این دنیا برمیگردیم تا هربار پاکتر و پاکتر بشویم و هرآنچه انجام داده ایم بتوانیم پاک کنیم و جبران کنیم. شما به اینش کاری نداشته باشید اگر با باورهایتان همخوانی ندارد.
اینها میگویند برمیگردیم به همانهایی که در زندگی گذشته با آنها بوده ایم و میشویم خواهر برادر همسر فرزند و حیوان هم میشویم و این باور پاسخگوی چرایی رنج و بیماری ومرگ و اینهاست و بار رنج و غم از دست دادن عزیزان را کم میکند.
آنچه برمیگردد روح است نه بدن چون انرژی از بین نمیرود و نمی‌میرد.
آنهایی که در زندگی امروز ما راآزار میدهند در زندگی گذشته ما همان کارها را با آنها کرده ایم و کوله پشتی از کارما روی دوشمان میکشیم از این زندگی به آن زندگی. پس آنچه میبینیم همان است که خود کرده ایم. آخ آخ کار خودمان بوده!!
در روز چند بار به آن فرد توی دلتان بگویید یا بلند جلو ی آینه
" متاسفم که در زندگی گذشته سبب درد و رنجت شده ام، من را ببخش من ازتو پوزش میخواهم و تو را هم میبخشم"
درروز چند بار بگویید و ببینید رفتار دیگران و خودتان چگونه میشود.
ما چه بخواهیم چند بار به این دنیا برگردیم و چه بهشت و جهنم پس از مرگ داشته باشیم هیچ چاره ای نداریم و باید مهربان و خوب باشیم. <<باید>>!
این چندتا خط به دلم افتاد بنویسم.
در پایان اینرا هم بنویسم دورو بری های ما انرژی مارا دریافت میکنند چگونه میخواهیم همسرمان دوستمان داشته باشد در صورتیکه ما
١. خودمان را دوست نداریم و از خودمان بیزاریم و ٢. از همسرمان هم بیزاریم.
عشقهای قدیمی گرم و خوشرنگ هستند؛ یادگار جوانی هستند روزهای پرشورو بیخیالی. با او زندگی نکرده ای که اگر کرده بودی زندگیت همینی میشد که امروز با همسرت داری. هرکسی هم بیاید باز زندگی همین است چون این تو هستی که زندگیت را میآفرینی.
کرونا یادمان داد برای اینکه حالمان خوب باشد باید حال همه دنیا خوب باشد؛ برای اینکه ایمن باشیم باید همه ایمن شده باشند و ما همه با هم یکی هستیم و بدون هم نمی توانیم باشیم.
شمایی که اینجا را میخوانی خود را دوست داشته باش چون در دنیا تنها یکی از خودت هست پس همتا نداری؛ تک هستی.
دلت آرام جانا؛ الهی آمین!
خدایا سپاسگزارم سپاسگزارم سپاسگزارم برای زندگی که هرروز بهتر از دیروز میشود.
چالشی که زینب جان از من خواست انجام بدهم و چون پست پیشین خیلی به درازا کشید آنرا در یک پست دیگر نوشتم. امروز دوتا پست دارم!
چه چیز باعث میشه عصبی بشی؟
کودک آزاری و حیوان آزاری
۲_چه چیزی باعث میشه وقتی عصبی هستی آروم بگیری ؟
مدیتیشن
طبیعت
دعا کردن و نوشتن
۳_چه چیزی باعث میشه از کسی خوشت بیاد؟
انرژی آدمها
۴_چه چیزی باعث میشه از کسی بدت بیاد؟
از رفتار این آدمها بدم میاید
آدمهایی که اعتقاداتشون را به خورد دیگران میدهند
نوکیسه ها
ارزشی ها
۵_چه چیزی باعث میشه وقتی ناراحتی بخندی؟
سگم وحیوانات و بچه ها
یاد آوری خاطرات گذشته با خواهرجانان یا دوستان و جاری دلشکسته
۶_چه چیز باعث میشه بی حوصله بشی؟
زمان برای خودم و تنهایی هایم نداشته باشم تا خودم را شارژ کنم.
۷_چه چیز باعث میشه هیجان زده بشی؟
هر چیزی که در طبیعت میبینم. برنامه هایی که میریزم و کارهای هنری و دیدار با دوستان خوبم و بالاتر از همه رفتن ایران
۸_بدترین ویژگیت؟
کمی رییس مآبانه
کمالگرایی
۹_خوبترین ویژگی
رازدار بودن
آرامش در زمان بحران
لبخند روی لب
مهربان بودن
۱۰ _ویژگیت که حس میکنی باعث ضربه خوردنات شده
ضربه نبوده همه یادگیری بوده؛ روراست بودن.