ماه رمضان که از را ه رسید باشد تا حاصل آن انسان بودن باشد و به بهترین تبدیل شویم.
در معامله با خدا نباشیم و چرتکه را بسوزانیم؛ الله الصمد" را فراموش نکنیم و تکرار کنیم خدا بی‌نیاز است و به گرسنگی ما نیاز ندارد، به نمازمان نیز نیازی ندارد و همه را برای خودمان انجام میدهیم.
کاش به جای روخوانی قرآن و سوره های آن همین "بسم الله الرحمن و الرحیم را با جانمان درک میکردیم.
تکرار کنیم به نام خداوند بخشنده و مهربان
بخشنده و مهربان
بخشنده و مهربان
اگر همین دو واژه را که صفات برتر خداوند هستند و تاکید و تکرار بسیار کرده را سرلوحه قرار دهیم دنیا ی ما و دیگران تغییر خواهد کردو زندگیمان زیر و رو میشود. بخشنده باشیم و مهربان؛ بد نیست یکروز روزه مهربانی و بخشندگی هم بگیریم.
اگر و اگر و اگر درک درست داشته باشیم نه تقلید باورهای دلالان دین؛ دنیایمان میتواند شکل بهتری بگیرد.
باورهایمان را بتکانیم و در خلوت از خودش راه مستقیم را بطلبیم.
بیشتر با خودش خلوت کنیم؛ با خودش تنها باشیم تا نور چراغش را ببینیم.
هیاهوی اطرافمان ما را نابینا کرده وگرنه چراغ او که همیشه فروزان است.
امید که میوه این یک ماه چیزی بیش از گرسنگی و تشنگی و بوی بد دهان و تندخویی باشد.
اگر نمازی خواندیم و روزه ای گرفتیم بر دیگری که نمیتواند خرده نگیریم و خودم برتربین نباشیم.
یادمان باشد 'انا خیر منه'جمله شیطان است.
دیگران را با پیمانه باورهای خود نسنجیم؛ شاید آن دیگری از ما جلوتر و نزد خدا عزیزتر باشد.
دیگران را مجبور نکنیم به باور ما تن بدهند؛ این باور ماست و برای ماست. به ناباوری دیگران احترام بگذاریم؛ قرار نیست دیگران نخورند تا ایمانمان بر باد نرود، ایمانمان را محکم کنیم که به طره ای و قطره ای و لقمه ای به باد نرود.
ماه پاکسازی درون و بیرون است.
متن کپی است.
میگن ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﻛﺮﺩ ! ﻧﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ! ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﮑﻪﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﻩﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﺁﺑﺎﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﺧﺮﻣﺸﻬﺮﯼ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﻻﻑ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ! ﻭﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻻﻑ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﭘﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﺷﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ . ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ علی ﮔﻔﺘﻢ علی ﺑﺮﯾﻢ ﺷِﻨـُﻮ؟ ﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺷَـﻂ ... ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ﻭُﻟﮏ ﺷَـﻂ ﺧُـﻮُ ﮐﻮﺳﻪ ﻧِـﺪﺍﺭﻩ ... ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ... ﻭﻟﯽ ﺣﯿﻒ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺩﺳﺘﻤﺎﯾﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﮑﻢ ﺳﯿﺮ ﺟﻨﮓ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽﻓﻬﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﺻﻒ ﺑﻤﺒـُﻮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﻧﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﺸﯿﺪﺁﺑﺎﺩ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﻭﻟﯿﺘﺮ ﻧﻔﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ... ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊﻫﺎ ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎﻡ ﻭ ﺟﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ ! ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﻋﻤﻖ ﻧﻮﺳﺘﺎﻟﻮﮊﯾﻬﺎﯼ ﺩﻫﻪ ﺷﺼﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺷﯿﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﭘﺎﮎ ﻭ ﮐﺎﺭﺕ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺩﻣﭙﺎﯾﯽ ... ﻭ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺯﺵ ﺩﺭ ﻓﯿﺲ ﺑﻮﮎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻦ ﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ !
ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻮﺳﺘﺎﻟﻮﮊﯾﻬﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ! ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ !ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩﯾﻢ ... ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻮﭖ ﻭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺑﺮﺯﯾﻞ، ﺗﻮﯼ ﻧﺨﻠﺴﺘﻮﻥ ﻭ ﺷﻂ ﻭ ﺑﻮﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺷﻬﺮ ...
ﺧﺮﻣﺸﻬﺮِ ﻫﻤﻮ ﻧِـﻨِـﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﻋﺮﺑﯽِ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻦ ﺩﻭﺭِ ﮐِـﻤِـﺮِﺷﻮﻥ ﺗﻮ ﮐﻮﭼﻪ ﺧـﺮﺍﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﻭ ﺁﺑﻮﺩﺍﻥ ﺧﻤﺴﻪ ﺧﻤﺴﻪ ﻣﯿﺰِﺩﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﺗﯿﮑﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﻥ ﺍﺯ ﺑِـﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮﻥ ...
ﺧﺮﻣﺸﻬﺮِ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ 12 ﺳﺎﻟﻪ ﯼ ﺑـُﻠﮑُـﻮﻣﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺁﻗﺎﺵ ﺭﻓﺖ ﺟﺒﻬﻪ ! ( ﺑﻬﻨﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪﯼ )
ﺧﺮﻣﺸﻬﺮِ ﻫﻤﻮ ﮐﻮﺭ ﻭ ﭼﭙﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺁﺵ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﺁﺵ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ .
ﺧﺮﻣﺸﻬﺮِ ﺍﻭ ﺁﻣﻮﯾﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺵ ﮐﻨﺎﺭ ﯾﮏ ﺳﺎﮎ ﺑﺮﺯﻧﺘﯽ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﺷﺪﻧﺪ
ﺗﻮ ﺧـُﻮ ﺑِـﭽِﺘﻪِ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺍﻭﻥ ﺑﺎﻻ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺧﺪﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩ !
ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﮐﺪﻭﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺰﻧﯽ؟ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ 70 ﺩﺭﺟﻪ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ؟ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﺳﻢ ﻭ ﭘﻼﮎ ﺁﺧﺮ ﻧﺨﻠﺴﺘﻮﻥ؟ ﺧﺪﺍﯼ ﺁﺏ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﮐﻪ ﭘﺎ ﻧﺨﻞ ﺑﺮﯾﺰﯼ ﻧﺨﻞ ﺧﺸﮏ ﻣﯿﺸﻪ؟ ﯾﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﻮ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﺷﯽ ﯾﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺷﻬﺮﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺗﻮ؟ ﺧﺪﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎﯼ ﺗﻮ؟ ﯾﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺳﯿﺪﻋﺒﺎﺱ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣـُﻮ؟
ﺑﻪ ﻫﻤﻮ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﻫﻤﻮﻧﺎﯾﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺗﻮ " بدترین شرایط زندگی با کارگری و دستفروشی تو این گرما کار میکنند ﮐﻪ فقط ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻧﻤﯿﺮﻧﺪ
ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺍﻭﻧﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ شما ها ﭼﺎﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ! ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺯﺑﻮﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﯾﻨﺎ ﮐﻪ 3 ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﺁﺏ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ...
"خدا بزرگه کاکا"