روزهای پر کاری دارم. هر گوشه خانه یک کاغذی هست با چند کار تیک خورده و چند کار چشم به راه تیک خوردن. مهمانداری میکنم، خانه تکانی میکنم. چمدان میبندم و آماده رفتن میشوم. زیررو رو را میشورم و روی هم تا کرده توی اتاق میگذارم تا یکروز به پایان سال و پیش از نوروز پهنشان کنم.
کتابهای نیمه خوانده دارم، گندمها جوانه زده اند، هوا بوی انگور عسگری میدهد، برگها زرد میشوند، خورشید کم جان میشود. هنوز جیرجیرکها شبها همخوانی دارند اگر باران نبارد.
دکترهایم را میروم و تستهایم را انجام میدهم. یو گا و شنا سر جایشان هستند.
یکروز بروم انار ایرانی ببینیم چه چیزی دارند. از این شمعهای سنبلی میخواهم برای هفت سین، با خودم میگویم این هم بیزینس است ببین چه خوب کار میکنند.یادم میاید به هزار کار خودم! به برنامه ریزی که باید بنویسم و انجام بدهم.
یک برنامه پیدا میکنم که دانلود کنم برای برنامه ریزیهایم. روزهاانگار می‌دوند و من در پی آنها میدوم. گاهی میایستم و چشمهایم را میبندم و میگویم آرامتر و آرامتر.
این چند خط بالا را ۱۸ اسفند نوشتم تا امروز نتوانستم چیزی بنویسم.
چند روز دیگر سفرمیروم و چند هفته ای نخواهم بود؛ فرشته کوچولو را بغل میکنم و نرفته دلتنگشم. در این بین شاید دیداری با پدرو مادرم داشته باشم. شاید هم به سرم زد و رفتم ایران.
زیاد که دور باشی خیلی دور میشوی؛ خیلی خیلی!
ساک و چمدان بسته ام؛ توی یک هفته ای که خانه بودم آشپزی کرده ام برای زمانی که نیستم. فریزر آن یکی یخچال را پر کرده ام برای ایشان که گرم کند و بخورد.
امروز یک ایمیل از کارم داشتم که برگردم؛ به ایشان گفتم که گفت پس آن یکی کارت چی! کاری که هنوز گامهای نخستینش را دارم انجام میدهم. به خودم گفتم میرفتی سر همان کارت، همه چیز روبه راه بود و حالاخودت هم رئیسی و همه کارمند، هم حسابدار و هم بانک دار!
با این همه از این پرش در زندگیم خشنودم، چیزی بوده که میخواستم انجام بدهم.
یادم باشد هفت سین را هم بردارم پیش‌از رفتن؛ دل نگرانم برای مردم ایران.
از خدا میخواهم که دوستان همه خوب و خوش باشند و تندرست، امیدوارم سیل آسیب جانی به کسی نزده باشد.
از خدا میخواهم که ایرانم روزهای بهتری را ببیند، از نادانی و خرافات و بلا و مصیبت دور باشد.
خداوندا سپاسگزارم که دستم را گرفته ای همه جا و هر زمان.خدایا سپاسگزارم که راهنمایم هستی همیشه.
خدایا سپاسگزارم که هستی.