امروز تصمیم گرفتم پس از پایان این پروژه کارم را ترک کنم.
برنامه چی درباره دارم؟ خودم هم نمیدانم. فقط دلم میگه بکن و برو و من که رام دل!
چند روز پیش خانمی را دیدم که دنبال کار بودو بهش گفتم دوست داری کاری مانند کار من داشته باشی. گفت خیلی ولی روم نمیشد بهت بگم چطور باید اقدام کنم. پیشنهاد دادم رزومه بفرسته برای من تا بدهم به یکی از منجرها وقتی خودم دارم میروم که اگر خواستند باهاش هماهنگ کنند.
ایشان که میگوید کار نکن و از زندگی بهره برداری کن. این همان آدمیه که ۶-۷سال پیش برای کار جان را به لب رساند! چه روزهایی بود؛ گذر کردم از طوفانها، ایشان هم ناراحت بود. اینگونه نشان میداد. خدایا سپاسگزارم.
خدایا سپاسگزارم که چشمهام را باز کردی؛ خدایا سپاسگزارم.
امروز یک روز کاری سخت بود و تازه سر کار یکی هم آمد و تلافی قرنها نفرت اعراب را سر من درآورد. فقط نمیدونم اگر ایران اینقدر بده و به درد نخوره چرا یکبار توی۴۰سال از وقتی آمدی اینور رود با قایق برنگشتی بصره!
میگفت صدام خیلی آدم خوبی بوده و فقط خائن ها میکشته برای همین فرار میکردند عراقی ها؛ ما هم فرار کردیم آمدیم ایران! من به این آدم چی باید بگویم.
سرم را به کارم گرم کردم ولی خیلی حرفهای بدی میزد. خانمش هم توی همان هتل کار میکرد و بیچاره ماله میکشید؛ به خانمش تشر زد که چای بیاره با کیک. رفتارش با زنش خیلی بد بود، چنان دادی زد و ضربه ای بهش. تو خودت یک پا صدامی برادر جان. همش هم میگفت ایرانی ها عوضین، ایرانی خوب هم هست؟ داشتم موبایل را برمیداشتم زنگ بزنم به دکتر روحانی و بگویم قربانت این اهواز را بده به این دست از سر من بداره؛ مال باباش بوده چرا بالا میکشید شهر مردم را!؟ اااااه مرسی!
جوابش را نمیدادم و آخراش با یکجوری رفتار میکردم که مزاحم کارمی. وقتی کارم تمام شد هم دنبالم تا دم ماشین میامد و حرف میزد!زنش میکشیدش!
در آخر هم پرسید بهایی هستی؟ گفتم نه ولی من فقط به خدا ایمان دارم و بقیه را داستان شاخ و برگ داده شده میدانم و اینرا باور دارم انسانیت بهترین دین است که پیروان چندانی ندارد.
گفت بهایی ها هم عربند! ولی من سیدم و اینجا همه به راحتی من را سید صدا میکنند. چشم حضرت محمد روشن که تو نواده اش هستی؛ بعد مگه تو ایران ممنوع شده سید صدا کردن؟؟ شاید من خیلی سال نبودم این هم به ممنوعه ها اضافه شده!
یکی از چیزهای که گفت این بود زبان فارسی رد شده است و زبان نیست!لهجه است! پس گوته دوست داشته لهجه فارسی یاد بگیره.
از رژیم ایران هم خیلی شاکی بود که "که پولهامون را میدهند فلسطین و سوریه"؛ اینجا جا داشت دست میانداختم دهن خودمه جر میدادم!!
تو دیگه چی میگی بابا؛ یک مویز و چهل قلندر مفتخور! اینرا نوشتم که تلخی پست را بگیرم و خنده روی لباتون بیاد.
به هر حال فردا مشاوره میروم چون حرفهاش خیلی بد بود و پر از نفرت و حرص! یکجور انگار ما تمدن اونها را لگدمال کردیم.
از نظر قانونی هم رفتار نژاد پرستانه و هم برخورد با همسرش را میتوانم گزارش بدهم اما آنچه به من کنی پیش پیش به خودت کردهای؛ پس این شما و این بازتاب رفتارت.
اینها که نوشتم چکیده ۳-۴ ساعت بود ولی سنگین بود. خدارا شکر میکنم که من جای دیگر و جور دیگر بزرگ شدم. پدر و مادرم مغزم را با افکار نژاد پرستانه پر نکردند.
تازه ایران هم گُله.
سرراه برگشت ایستادم شیرینی بخرم از کافه یونانی؛ قبلش هراسان به دنبال دستشویی بودم. سرراه دیدم مردی روی زمین نشسته و خودش را پوشانده و یک کیسه میوه کنارش بود کلاهش را پایین کشیده بود. معلوم بود بیخانمانه؛ برای خودم یک چای لاته گرفتم و برای آن یک کاپوچینو و بهش دادم. حالم خوب شد؛ سردرد و فک دردم از بین رفت؛ کاری نکردم ولی همین که لبخند زد و صورتش باز شد و انگار جان گرفتم. وای چه لذتی میبره اونی که خرج عمل میده یا برای کسی کار پیدا میکند، یا هرگر ه ای را باز میکنه.
وقتی به کسی خوبی میکنیم خودمان حال بهتری داریم.
خوب باشیم.
شاغل بودن که خوبه. چرا میخواین شاغل نباشین؟
خوب بو دنش که خوبه اما کارم دیگه خوشنودم نمی کنه و حس ماندن یکجا را دارم. تازه از درون هم پیام رفتن میگیرم
من هم دیدم خیلی پروو و بی ادب میومد طلب کار که چی من از تو بهترم. باش بااااااو
آن حس برتری برای کسیه که هیچی نداره و درخت پربار نیست.
خیلی بدم میاد از مردهایی که تو جمع با خانمشون خوب صحبت نمی کنند.
کلا همینطوری بود حرف زدنش، من هم رو میدادم با من هم همینطور بود. تازه داشت به من لطف میکرد که ازم پذیرایی بشه. رفتارش اینجوری بود، اینجور یاد گرفته بود.